My once in a lifetime dog’
‘Ruim anderhalf jaar stonden we op de wachtlijst bij The Second off April. We gingen voor een teefje. Helaas werd er slechts één geboren. Omdat we zo lang gewacht hadden, besloten we toch maar een reutje in onze meidenroedel op te nemen. We waren bij de puppytest en Eager Elan kwam niet in onze top drie voor. Maar Erna en Aldo waren zeer resoluut: Eager Elan moest bij ons komen wonen en zo trokken ze ons over de streep. Zo kwam Shai in ons leven.
Puppytraining bij Cees Schormans, die op dat moment zijn eigen nest trainde. Het toeval wil dat toenmalige trainingsmaatjes Christel en Herman er nu ook bij zijn. Wat een tempo in deze groep. Regelmatig moest ik horen: ‘Helen, je hond slaapt…’ Ik vroeg me dan ook regelmatig af of Shai het ooit wel eens zou gaan doen… Tijdens de latere trainingen bij Marianne van Soest had ik ook in het begin mijn twijfels, maar zij stelde me gerust: ‘Geef hem de tijd…’ Gelukkig kreeg ze gelijk en toen het kwartje viel, begon Shai’s sportcarrière.’
Jachthondendisciplines
gans‘We breidden onze trainingen uit en kwamen terecht bij Rinus Heijmans. Later volgden we de MAP A-trainingen bij Sander de Graaf. We gingen proeven lopen die we leuk vonden: (O)WT’s in Nederland, Belgïe en Duitsland, KNJV’s, MAP’s, maar soms ook een veldwedstrijd. Natuurlijk ging Shai ook nog mee in de praktijkjacht. Hij ontwikkelde zich als een heerlijke betrouwbare wedstrijd- en praktijkhond, waar ik graag mee op pad ben. Hij is altijd relaxt en hij hielp me meerdere keren uit de brand door het beter te weten en te doen dan ikzelf.
Toen we dit jaar na het behalen van ons 2e KNJV A-diploma aan MAP A’s mochten meedoen, had ik niet de intentie om voor de Nimrod te gaan. Ik wilde gewoon leuke wedstrijden lopen en proberen hem alle apporten binnen te laten halen. Hoe anders en goed is het gegaan. Ik was al vaak toeschouwer en nu sta ik zelf op de Nimrod. Het enige wat ik op 10 november kan doen is vertrouwen hebben in mijn trouwe makker en ervan uitgaan dat zijn sterkste punt dan de boventoon voert namelijk míj helpen bij de uitvoering van de proeven.
Ik wil iedereen bedanken die voor mij belangrijk is geweest en geduld met mij heeft gehad: Cees, Marianne, Rinus en vooral Sander, maar ook de vele trainingsmaatjes door de jaren heen. En last but not least het thuisfront, Angela. Want zonder goed thuisfront kan ik niet goed presteren. Vanaf deze plaats wens ik alle deelnemers op de Nimrod 2014 heel veel succes.’
Dit is een bijdrage van Helen Zimmermann
‘Ruim anderhalf jaar stonden we op de wachtlijst bij The Second off April. We gingen voor een teefje. Helaas werd er slechts één geboren. Omdat we zo lang gewacht hadden, besloten we toch maar een reutje in onze meidenroedel op te nemen. We waren bij de puppytest en Eager Elan kwam niet in onze top drie voor. Maar Erna en Aldo waren zeer resoluut: Eager Elan moest bij ons komen wonen en zo trokken ze ons over de streep. Zo kwam Shai in ons leven.
Puppytraining bij Cees Schormans, die op dat moment zijn eigen nest trainde. Het toeval wil dat toenmalige trainingsmaatjes Christel en Herman er nu ook bij zijn. Wat een tempo in deze groep. Regelmatig moest ik horen: ‘Helen, je hond slaapt…’ Ik vroeg me dan ook regelmatig af of Shai het ooit wel eens zou gaan doen… Tijdens de latere trainingen bij Marianne van Soest had ik ook in het begin mijn twijfels, maar zij stelde me gerust: ‘Geef hem de tijd…’ Gelukkig kreeg ze gelijk en toen het kwartje viel, begon Shai’s sportcarrière.’
Jachthondendisciplines
gans‘We breidden onze trainingen uit en kwamen terecht bij Rinus Heijmans. Later volgden we de MAP A-trainingen bij Sander de Graaf. We gingen proeven lopen die we leuk vonden: (O)WT’s in Nederland, Belgïe en Duitsland, KNJV’s, MAP’s, maar soms ook een veldwedstrijd. Natuurlijk ging Shai ook nog mee in de praktijkjacht. Hij ontwikkelde zich als een heerlijke betrouwbare wedstrijd- en praktijkhond, waar ik graag mee op pad ben. Hij is altijd relaxt en hij hielp me meerdere keren uit de brand door het beter te weten en te doen dan ikzelf.
Toen we dit jaar na het behalen van ons 2e KNJV A-diploma aan MAP A’s mochten meedoen, had ik niet de intentie om voor de Nimrod te gaan. Ik wilde gewoon leuke wedstrijden lopen en proberen hem alle apporten binnen te laten halen. Hoe anders en goed is het gegaan. Ik was al vaak toeschouwer en nu sta ik zelf op de Nimrod. Het enige wat ik op 10 november kan doen is vertrouwen hebben in mijn trouwe makker en ervan uitgaan dat zijn sterkste punt dan de boventoon voert namelijk míj helpen bij de uitvoering van de proeven.
Ik wil iedereen bedanken die voor mij belangrijk is geweest en geduld met mij heeft gehad: Cees, Marianne, Rinus en vooral Sander, maar ook de vele trainingsmaatjes door de jaren heen. En last but not least het thuisfront, Angela. Want zonder goed thuisfront kan ik niet goed presteren. Vanaf deze plaats wens ik alle deelnemers op de Nimrod 2014 heel veel succes.’
Dit is een bijdrage van Helen Zimmermann
